Uit Evaluatieverslag Oranje Gele Paarse Weide van Inez Sales

Vooral fijn maken voor de bewoners

Sinds 8 april 2013 is het grote team van De Koppel

verdeeld over drie teams, een team per verdieping.

Inez is in gesprek met Team Spoorzicht en vraagt hoe

het gaat. Tijdens dit gesprek valt op hoe enthousiast

de teamleden vertellen over hun ervaringen. Ze zijn

duidelijk gegroeid in het vertrouwen in zichzelf en in

elkaar als teamgenoten: het plezier straalt er van af.

Een ding staat voorop: ze willen het vooral fijn maken

voor de bewoners. Hieronder volgen enkele reacties.

Korte lijntjes

‘Het is nu veel leuker. We hebben een veel kleiner team, je kent elkaar beter. De lijntjes zijn kort waardoor

je elkaar snel weet te vinden. Dat werkt veel plezieriger, ook omdat er veel meer rust en overzicht is.

Je kent de bewoners veel beter en daardoor is het ook makkelijker om op de behoeftes van hen in te spelen.’

Nagels lakken

‘Gisteren had ik nog wat tijd over en ik weet dat een bewoner het zeer op prijs stelt om er verzorgd uit te zien. Ik stelde voor om haar nagels te lakken. ‘Heb je daar dan tijd voor?’ vroeg ze. Ik vond het leuk om te doen

en ook haar deed het zichtbaar goed. Toen we nog een groot team waren, was de benadering heel anders. Dan was je eerder beducht om iets speciaals te doen voor een bewoner: ‘Daar beginnen we niet aan,

want dan willen anderen dat ook. Nu doen we die dingen gewoon.’

Weinig animo voor de huiskamer: is dat erg?

‘Wat jammer is op onze verdieping dat de huidige bewoners bijna niet in de huiskamer komen. Dat is op andere verdiepingen meer; dan zie je dat ze daar leuke dingen doen met de bewoners en zie je ook dat de bewoners iets voor elkaar kunnen betekenen. Dat geeft de bewoners ook een goed gevoel.’ Er volgt een discussie hoe de bewoners verleid zouden kunnen worden naar de huiskamer. Verschillende ideeën worden geopperd die zouden kunnen werken, waarbij opgemerkt wordt dat het leidende principe is en blijft: wat is de behoefte van de bewoner. Als zij er geen behoefte aan hebben, dan wordt dat gerespecteerd. De huidige bewoners van Spoorzicht zijn nog redelijk in goede doen en zelfstandig. Als dat verandert zal wellicht ook hun behoefte veranderen en wordt daarbij aangesloten.

Rollen en de teamtaken

‘De taken en rollen worden goed opgepakt, zoals voorzitter, verslag maken van de vergadering, roostering,

de contactpersoon voor vrijwilligers. Ook met de vrijwilligers is de samenwerking veel beter en meer bewonersgericht in plaats van taakgericht. Zij kennen de bewoners nu ook veel beter en nemen zelf meer initiatieven die aansluiten bij de persoonlijke wensen van de bewoners.’

Anja Vrielink, woonbegeleider De Blenke:

Niet langer verplicht gezellig doen

We vragen Anja Vrielink, woonbegeleider in woonzorgcentrum De Blenke in Hellendoorn, wat er door de invoering van kleinschalig wonen is veranderd: 'Dingen worden niet meer van bovenaf opgelegd. Ik noem maar een voorbeeld.

Voor de transitie moesten bewoners naar het Grand Café om koffie te drinken; behalve als ze

ziek waren, dan kregen ze koffie of thee op hun kamer. Maar er kan ook een andere reden zijn waarom mensen koffie op hun kamer willen. Bijvoorbeeld omdat ze even geen behoefte hebben om bij andere mensen te zitten. Of omdat ze een minder goede dag hebben. Nu beslissen we dat met elkaar. We kijken naar de bewoners: wat willen zij graag? Soms moet je iemand wat meer stimuleren om toch eens naar beneden te gaan. Maar dat wat de bewoner wil is belangrijk. Sommigen hebben een eigen koffiezetapparaat, dan zetten wij koffie op de kamer. Het Grand Café was bedoeld als een middel om de eenzaamheid te verminderen; het samen eten zou per definitie gezellig zijn. Maar kijk eens naar jezelf; je hebt zelf ook niet altijd behoefte aan mensen om je heen. Ik zou niet altijd met andere mensen willen eten: de een knoeit, de ander haalt zijn gebit eruit. Maar het was min of meer verplicht om naar het Grand Café te gaan; de bewoners 'moesten' van de kamer af. Veel bewoners zagen het als verplicht gezellig doen. Terwijl een kamer voor een bewoner toch wel een veilige en vertrouwde plek is. Koffiedrinken lijkt zoiets onbelangrijks, maar het zijn vaak de kleine dingen die het hem doen.'